Πόσες φορές έχει τύχει να σας ρωτήσουν το γνωστό «που βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια»; Μερικοί από εσάς ξέρετε ακριβώς τι να
πείτε επειδή τα έχετε σχεδιάσει όλα. Αλλά αν είστε σαν κι εμένα, δεν ξέρετε τι θα κάνετε αύριο πόσο μάλλον σε πέντε ή δέκα χρόνια.Καταλαβαίνω και τις δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων. Κάποιοι θέλουν να σχεδιάζουν τα πάντα επειδή αυτό τους δίνει μια αίσθηση ασφάλειας και άνεσης και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να ακολουθήσουν τα σχέδια τους ενώ άλλοι θέλουν να σχεδιάζουν την κάθε μέρα τους όπως νιώθουν εκείνη την στιγμή.
Κάποτε είχα κι εγώ πάντα ένα σχέδιο. Μάλιστα είχα πάντα μαζί μου ένα μικρό ημερολόγιο και διέγραφα τα πράγματα που μου πρόσφεραν ευχαρίστηση επειδή ένιωθα πως έκανα κάτι παραγωγικό- σαν να έκανα κάτι πολύτιμο στην ζωή μου. Ήταν πολύ ευτυχές που η ζωή μου πήγαινε όπως την είχα σχεδιάσει. Ωστόσο όταν κάτι δεν πήγαινε καλά απογοητευόμουν υπερβολικά έντονα.
Πολλοί λένε ότι η αλλαγή είναι καλή, αλλά τι γίνεται όταν αλλάζουν ταυτόχρονα τα πάντα; Είμαι άτομο που δεν μου αρέσουν οι αλλαγές κι όμως μου συμβαίνουν η μία μετά την άλλη.
Αλλά τώρα, όταν σκέφτομαι όλα όσα πέρασα και όσες αλλαγές έγιναν χαμογελώ. Χαμογελώ επειδή δεν θα ήθελα τίποτα να είναι διαφορετικό. Γι αυτό τώρα πιστεύω πωςό, τι γίνεται στην ζωή συμβαίνει για κάποιον λόγο.
Υπάρχουν στιγμές που η ζωή χαλάει τα σχέδια μου και που όλα φαίνονται ότι καταστρέφονται. Και υπάρχουν επίσης στιγμές που μου συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα. Ζω γι αυτές τις στιγμές. Αλλά επίσης ζω και για τις άσχημες. Επειδή αν δεν υπήρχαν οι τελευταίες ποτέ δεν θα γινόμουν το άτομο που είμαι σήμερα.
Η αλήθεια είναι πως εν τέλει δεν ελέγχουμε τόσο το πώς θα εξελιχθεί η ζωή μας. Δεν έχουμε κάποιο βιβλίο που αποκαλύπτει το πεπρωμένο μας και που έχει όλα τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Όλες οι άσχημες καταστάσεις και τα λάθη είναι αυτά που διαμορφώνουν την ζωή μας. Δεν μπορούμε ούτε να τα σταματήσουμε ούτε να τα ελέγξουμε. Συμβαίνουν για κάποιον λόγο- για να μας διδάξουν κάτι, να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, δυνατότερους και ανθεκτικότερους.
Αλλά κάποια μέρα, θα αναπολούμε και θα χαμογελάμε επειδή μας οδήγησαν εκεί που προοριζόμασταν να φτάσουμε.
Το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ευγνώμονες για τα πράγματα που έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα στην ζωή μας. Ίσως δεν το πιστεύετε τώρα αλλά σας εγγυώμαι πως θα το κάνετε. Ακόμα μαθαίνω πώς να είμαι ευγνώμων για κάθε μέρα. Για την δουλειά μου, τους φίλους μου, την οικογένεια μου. Όλοι αυτοί φωτίζουν τον κόσμο μου. Μερικές φορές ξεχνάμε πόσο τυχεροί είμαστε που τα έχουμε όλα αυτά.
Επομένως, ζήστε την ζωή σας χωρίς να ανησυχείτε για το μέλλον. Εμπιστευτείτε την διαδικασία. Να πιστεύετε πως ό,τι πρέπει να γίνει θα γίνει και θα καταλήξετε στην σωστή κατεύθυνση.