Aν θυμάσαι αυτά τα πράγματα, τότε σίγουρα είχες μια καλή παιδική ηλικία». Το γνωστό meme μπορεί να
μην είναι πάντα 100% ακριβές, όμως η αλήθεια είναι ότι παρά τις – συχνά δίκαιες – επικρίσεις που δέχτηκαν ως «δεκαετία του κιτς», τα μαξιμαλιστικά ‘80s ήταν γεμάτα χρώμα, αισιοδοξία και γεύση. Ξέρεις, ντομάτα που μύριζε ντομάτα και λαχταριστό χυμό, που μόλις είχαμε αρχίσει να απολαμβάνουμε εύκολα, μιας και το ’83 εκτός των άλλων μπήκε στις ζωές μας η Amita..
.
Όμως ας μην προτρέχουμε. Λέγαμε ότι αν μεγάλωσες στη δεκαετία του ’80, υπάρχουν διακοσμητικές τάσεις και καθημερινά οικιακά αντικείμενα που σίγουρα έχουν χαραχτεί στη μνήμη σου (και άλλα που έχεις… απωθήσει). Κάποια ήταν τόσο επιτυχημένα που κάνουν πλέον δυναμικό comeback ή και δεν έφυγαν ποτέ από τις ζωές μας, άλλα μάλλον τα σκέφτηκε κάποιος που δεν χρειάστηκε να ζήσει μαζί τους, ενώ υπήρχαν και εκείνα που ήταν απλώς κακόγουστα. Ας τα θυμηθούμε, λοιπόν, με τα καλά, τα κακά και τα άσχημά τους.
Τα καλά
Όσα λατρέψαμε, όσα κρατήσαμε κι όσα δεν θα μας πείραζε να ξαναδούμε.
Η χάρτινη συσκευασία της Amita
Αν έχεις την αίσθηση ότι θυμάσαι τη συσκευασία της Amita από όταν θυμάσαι και τον ίδιο σου τον εαυτό, μάλλον έχεις δίκιο. Ο αγαπημένος χυμός των Ελλήνων έκανε την πρεμιέρα του στην Ελλάδα το 1983, που σημαίνει ότι φέτος σβήνει 40 κεράκια – και σε όλο αυτό το διάστημα δεν εγκατέλειψε ποτέ το ψυγείο σου.
Φυτά παντού
Τα φυτά εσωτερικού χώρου ανήκαν στις αγαπημένες μας τάσεις των ‘80s και σίγουρα τα θυμάσαι να καταφτάνουν σωρηδόν στο πατρικό σου ως δώρα σε κάθε οικογενειακή γιορτή και εορταστικό τραπέζι. Στην πλειοψηφία τους εξωτικά, ξεφύτρωναν σε κάθε γωνιά. Για την ακρίβεια, κρέμονταν ακόμα και από τις βιβλιοθήκες. Αν και για κάποια χρόνια έχασαν την πρωτοκαθεδρία τους, άρχισαν να επιστρέφουν δειλά-δειλά στα τέλη των ‘10s, για να ξαναμπούν στη ζωή μας πιο δυναμικά από ποτέ στις αρχές των ‘20s. Πλέον απορούμε πώς ζούσαμε τόσο καιρό χωρίς αυτά.
Υαλότουβλα που έφερναν το φως
Τα συναντούσες κυρίως σε μπάνια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις έπαιζαν και τον ρόλο διαχωριστικού μεταξύ του χωλ και του σαλονιού, αφήνοντας το φως να διαχέεται άφθονο σε όλους τους χώρους. Στις πιο ντιζαϊνάτες εκδοχές τους αντικαθιστούσαν ολόκληρους εξωτερικούς τοίχους. Εδώ και μερικά χρόνια έχουν ξανακάνει την εμφάνισή τους στις τάσεις του interior design, και η αλήθεια είναι ότι χαιρόμαστε γι’ αυτό.
Τεράστια ηχοσυστήματα
Σίγουρα έχεις βρεθεί σε κάποιο σπίτι εναλλακτικής αισθητικής, το σαλόνι του οποίου κοσμούν ηχεία περίπου… στο ύψος σου. Κι αν τώρα η επιλογή τους είναι ζήτημα διακοσμητικής άποψης, στα ‘80s ήταν μακράν ο καλύτερος τρόπος να ακούσεις μουσική. Πριν η τεχνολογία μας δώσει αποτελεσματικές και μικροσκοπικές λύσεις, τα ηχοσυστήματα σε μέγεθος επίπλου (ακουμπούσες άνετα το ποτήρι με την Amita σου, το πιάτο με το κολατσιό σου και περίσσευε και χώρος) ήταν ένδειξη πολυτέλειας και σημάδι ότι μπορούσες να φιλοξενήσεις τα πιο δυνατά πάρτι.
Τα κακά
Αντικείμενα που ίσως είχες απωθήσει από τη μνήμη σου, και σίγουρα ευχόμαστε να μην ξαναδούμε.
Μοκέτα, η πανταχού παρούσα
Έγιναν λάθη στα ‘80s. Όμως αν και μπορούμε να αντιληφθούμε αρκετά από αυτά (στο κάτω-κάτω, μόδα είναι και αλλάζει), υπάρχουν κι εκείνα που ξεπερνούν κάθε λογική. Η πλήρης κυριαρχία της μοκέτας στις ζωές μας ανήκει σίγουρα στα μεγαλύτερα. Όχι μόνο επειδή όποιος έχει ξεστρώσει μοκέτα ξέρει πόση σκόνη μαζεύεται από κάτω της, ούτε επειδή απαιτούσε να σηκώνεις δυο φορές τον χρόνο όλα τα έπιπλα του σπιτιού. Κυρίως γιατί, αν θυμάσαι, η επέλασή της δεν είχε αφήσει αλώβητο ούτε το μπάνιο. Μια σκέψη που στο σήμερα μας κάνει να ανατριχιάζουμε.
Καντράν για γερά νεύρα
Εντάξει, από αισθητικής άποψης τα σταθερά τηλέφωνα με καντράν είναι σίγουρα πιο όμορφα από τα σημερινά – ή αν μη τι άλλο αυτό μας κάνει να πιστεύουμε η νοσταλγία. Από την άλλη, η κάθε κλήση ήταν γυμναστική ενδυνάμωσης για τα δάχτυλά σου, ειδικά αν τύχαινε ο αριθμός που καλούσες να περιλάμβανε και το μηδέν. Δεν θα μιλήσουμε καν για τον εκνευρισμό όταν το καντράν έφευγε από τα δάχτυλά σου στη μέση του κύκλου. Τουλάχιστον ο ήχος του ήταν ευχάριστος. Αργότερα, το γυρίσαμε ομαδικά στα τηλέφωνα με κουμπιά κάτω από το ακουστικό, που συχνά είχαν και ευφάνταστα σχήματα όπως… χάμπουργκερ ή φιλάκι.
Αποσμητικά που μισούσαν τον πλανήτη
Στη μακρινή δεκαετία του ’80 δεν σκεφτόμασταν και πολύ τις επιπτώσεις των συνηθειών μας στο περιβάλλον. Ακόμη και τα αποσμητικά που χρησιμοποιούσαμε (αλλά και οι λακ για τα μαλλιά και αμέτρητα άλλα προϊόντα σε σπρέι) περιείχαν χλωροφθοράνθρακες, οι οποίοι, όπως μάθαμε αργότερα, κατέστρεφαν το στρώμα του όζοντος που προστατεύει τον πλανήτη από την επικίνδυνη ακτινοβολία. Μόλις στα τέλη της δεκαετίας η ανθρωπότητα άλλαξε στρατηγική, και κάπως έτσι καταφέραμε πια σχεδόν να εξαφανίσουμε τη διαβόητη «τρύπα του όζοντος».
Φριτέζες που μισούσαν εμάς
Κάθε ‘80s σπίτι που σεβόταν τον εαυτό του είχε και τη φριτέζα του. Και αν και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μας χάριζε τις πιο τραγανές, χρυσαφένιες πατάτες, η αλήθεια είναι ότι τα θετικά της σταματούσαν εκεί. Χρειαζόταν περίπου δυο κυβικά μέτρα λάδι για κάθε μερίδα, ένα σταγονίδιο νερού στον κάδο της ήταν αρκετό για να μετατρέψει την κουζίνα σε εμπόλεμη ζώνη, και δεν ήταν καθόλου δύσκολο να γίνει η αρχή μιας οικιακής πυρκαγιάς. Τα airfryers δεν θα μας συμπεριφέρονταν ποτέ με αυτό τον τρόπο.
Και τα άσχημα
Έλα παραδέξου το. Τόση ώρα ανυπομονούσες να ξαναδείς όσα έκαναν τα μάτια σου να πονέσουν πριν από 40 χρόνια.
Σεμεδάκια παντού
Αυτό το κείμενο περιλαμβάνει πολλές διεθνείς τάσεις, όμως τα σεμέν είναι εμπνεύσεως καθαρά ελληνικής. Στη δεκαετία του ’80, τα σπίτια μας γέμισαν νεωτερισμούς, όμως εξακολουθούσαν να κρατούν ψηλά την παράδοση: από τα βοηθητικά τραπεζάκια (που συχνά ήταν καλυμμένα και με τραπεζομάντηλο και με ένα προστατευτικό γυαλί άγνωστης χρησιμότητας), μέχρι τους μπουφέδες, τα σεμεδάκια της γιαγιάς μας βρίσκονταν παντού. Ναι, ακόμη και επάνω στην τηλεόραση, που αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνη της. Όχι μόνο επειδή φιλοξενούσε δυο (2) κανάλια, αλλά και επειδή ακόμη δεν είχε αποκτήσει τηλεκοντρόλ. Για την ακρίβεια, αν ήσουν παιδί στα ‘80s το τηλεκοντρόλ ήσουν εσύ.
Μπάνιο στο χρώμα του αβοκάντο
Τα πράσινα μπάνια ήταν μια από τις πιο hot τάσεις της δεκαετίας, και σίγουρα όχι μια από εκείνες που νοσταλγούμε. Κι αν τα πλακάκια είχαν χρώμα κοντινό με εκείνο του σταθμού του Ηλεκτρικού στη Βικτώρια (δηλαδή, όχι και τόσο δυσάρεστο), το παράξενο «πράσινο του αβοκάντο» που βρέθηκε για ένα διάστημα πρώτο στις επιλογές του κοινού για τα είδη υγιεινής, σε καμία περίπτωση δεν ανήκει στα αγαπημένα μας.
Όλα φλοράλ, όλα σετ
Για το τέλος αφήσαμε την πιο εμβληματική από όλες τις ‘80s εικόνες: τα ασορτί παστέλ φλοράλ που αντλούσαν την έμπνευσή τους από τη βρετανική εξοχή και που αν τα κοιτούσες αρκετή ώρα μπορούσαν να σου προκαλέσουν ζαλάδα αντίστοιχη με το χειρότερο χανγκόβερ της ζωής σου. Τα συνήθως ροζ ή γαλάζια μοτίβα ξεκινούσαν από την ταπετσαρία του τοίχου, προχωρούσαν στο κάλυμμα του καναπέ και σε πολλές περιπτώσεις επεκτείνονταν ακόμη και στα μαξιλάρια ή στο καπέλο του φωτιστικού. Κι αν τολμούσες να «χαλάσεις το σετ», λερώνοντας για παράδειγμα ένα μέρος της… κομψής διακόσμησης με την Amita σου, η μητέρα σου το βίωνε ως προσωπική επίθεση.
vita.gr